เริ่มต้นด้วยงานบวชให้ยาย สิ่งที่ตั้งใจทำเพื่อยายของผมกิจกรรมที่ทำให้แม่และครอบครัวของผมเกิดรอยยิ้มความปราบปลื้มใจ รวมทั้งตัวผมเองด้วย ก่อนที่จะเดินทางมาใช้ชีวิตอยู่ที่อินเดีย
หลังจากนั้นไม่นานผมก็เดินทางมาใช้ชีวิตนักศึกษาอีกครั้งที่เมืองเล็กๆ ณ รัฐปันจาบ ในสาขาวิชา ปรัชญา ที่เมืองของ "มารีโอ้" เกมส์ที่ผมชอบเล่นในสมัยเด็กๆ ผมจินตนาการไม่ออกว่าจะสู้กับสภาวะอารมณ์ ความรู้สึกของตนเองได้ไหม กับการใช้ชีวิตแบบตัวคนเดียวในครั้งแรก แต่ที่แน่ๆ คนอย่างผมถ้าคิดจะลุยแล้วต้องถึงที่สุด คนเราคิดจะเก้าไม่มีคำว่าถอยหลัง อืม....มันช่างเป็นเรื่องที่ท้าทายและยากยิ่งนักสำหรับผู้ชายตัวเล็กๆอย่างผมแต่ผมเชื่อว่าผมทำได้
แม่ตัดผมให้ผมพร้อมให้พร พร้อมกับญาติๆ ลุงป้า น้า อา ของผมที่ผมนับถือ
ตามอุ้ยใจ๋เพื่อนสนิทของยายผมและญาติพี่น้องท่านอื่นๆ
เจ้าอาวาทวัดพนาลัย หมู่บ้านที่ผมถือกำเนิด
ก่อนที่จะเป็นพระโดยสมบูรณ์แบบลุงของผมและพระเณรช่วยกันใส่เครื่องแบบเต็มยศให้ผมด้วย
หลายๆคนปราบปลื้มใจจนน้ำตาไหล ผมก็คงเป็นเช่นนั้นด้วย
หลังจากนั้นไม่นานผมก็เดินทางมาใช้ชีวิตนักศึกษาอีกครั้งที่เมืองเล็กๆ ณ รัฐปันจาบ ในสาขาวิชา ปรัชญา ที่เมืองของ "มารีโอ้" เกมส์ที่ผมชอบเล่นในสมัยเด็กๆ ผมจินตนาการไม่ออกว่าจะสู้กับสภาวะอารมณ์ ความรู้สึกของตนเองได้ไหม กับการใช้ชีวิตแบบตัวคนเดียวในครั้งแรก แต่ที่แน่ๆ คนอย่างผมถ้าคิดจะลุยแล้วต้องถึงที่สุด คนเราคิดจะเก้าไม่มีคำว่าถอยหลัง อืม....มันช่างเป็นเรื่องที่ท้าทายและยากยิ่งนักสำหรับผู้ชายตัวเล็กๆอย่างผมแต่ผมเชื่อว่าผมทำได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น