แต่ถ้าถามว่าใครเป็นคนที่มีอิทธิพลในเรื่องของการให้ทัศนะการดำเนินชีวิตแก่าผมและทำให้ผมกล้าคิดกล้าทำ กล้าที่จะตัดสินใจแหกกระแสสังคมในการที่จะคิดหรือทำบางอย่างในบางมิติอันยากจะอธิบายได้ คนๆนั้นคือ คุณยายของผมเองครับ ท่านมักสอนผมเสมอว่า
"เกิดมาเป็นมนุษย์อย่าไปแคร์อะไรกับสังคมมาก พึงมีสติระลึกรู้ตัวอยู่เสมอ และทำตัวให้ดีมีศีลธรรมประจำใจคิดดีทำดีแค่นั้นก็พอแล้ว" และคำพูดที่ว่า "อย่ากลัวกับการทำผิด ผิดแล้วให้จำ คนไม่เคยทำผิด คือ คนที่ไม่เคยทำอะไร"
วันเวลาผ่่านมากอย่างรวดเร็วหลังจากผมเรียนจบ และกลับมาอยู่กับยายได้แค่เพียงสองเดือน จากนั้นยายของผมก็ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตกระทันหัน ผมเสียใจมากที่ไม่ได้ทำตามสัญญาที่เคยให้ไว้กับยาย คือ การพาท่านขึ้นเครื่องบินไปเที่ยวที่ กรุงเทพ หรือ เชียงใหม่ เพราะมัวแต่ยุ่งๆ กับเรื่องการสมัครงาน และด้วยเหตุผลนี้เองที่ทำให้ผมไม่ชอบเดินทางโดยเครื่องบิน(ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ)เพราะทำให้ผมเกิดความรู้สึกเหงาคิดถึงยายทุกครั้งเมื่อนั่งเครื่องคนเดียว
ก่อนเดินทางมาใช้ชีวิตอยู่ที่อินเดียในครั้งนี้ ผมจึงตั้งใจบวชอุทิศส่วนกุศลให้ยาย และอยากจะบวชเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ ชีวิตที่โสดสนิท ซึ่งเป้าหมายหลักในการผจญภัยในครั้งนี้มีเรื่องเรียนเป็นเรื่องหลัก ส่วนเรื่องเที่ยวเป็นเรื่องรอง และทุกๆเรื่องราวจะถูกบันทึกไว้ใ้ห้ครอบครัวและเพื่อนรวมทั้งคนที่สนใจได้รับรู้ความเคลื่อนไหวของผมและเดินทางท่องเที่ยวไปในที่ต่างๆ ซึ่งผมจะหาเวลามาบันทึกเรื่องราวเหล่านี้เรื่อยๆ จนกว่าชีวิตจะหาไม่ ผมสัญญา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น